Siedlisko priorytetowe w systemie Natura 2000. W PKMW występuje tylko podtyp 91D0-1 Brzezina bagienna Vaccinio uliginosi-Betuletum pubescentis, lokalnie z nawiązaniami do sosnowego boru bagiennego. Ten typ siedliska ma swoje centrum występowania w Sztutowie i Kątach Rybackich, nieco rzadszy jest w kierunku wschodnim – w Przebrnie i Krynicy Morskiej. Jego płaty zwykle nie zajmują większej powierzchni, rozwijają się w lokalnych zatorfionych obniżeniach (być może dawnych zagłębieniach międzywydmowych) w kompleksie z kwaśnymi dąbrowami i płatami nieleśnej roślinności torfowiskowej. Drzewostan tworzy głównie brzoza omszona (Betula pubescens) z domieszką brzozy brodawkowatej (B. pendula) i sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris), lokalnie obserwujemy także wejmutkę (Pinus strobus). W warstwie krzewów dominuje kruszyna pospolita (Frangula alnus) i podrost drzew, sporadycznie występują także szerokolistne wierzby, przede wszystkim wierzba uszata (Salix aurita). W runie dominują: borówka czernica (Vaccinium myrtillus), trzęślica modra (Molinia caerulea), nerecznice: krótkoostna (Dryopteris carthusiana) i szerokolistna (D. dilatata). Charakterystyczny jest także znaczny udział widłaka jałowcowatego (Lycopodium annotinum) oraz bagna zwyczajnego (Ledum palustre). Warstwa mszysta na ogół jest dobrze rozwinięta, tworzą ją płonnik cienki (Polytrichum strictum) i płonnik pospolity (Polytrichum commune) oraz liczne torfowce, głównie Sphagnum fallax i S. palustre, w suchszych miejscach również S. fimbriatum.
Kluczowym zagrożeniem dla brzezin bagiennych jest zmiana stosunków wodnych i jest to czynnik bardzo realny, obserwowany w związku z istnieniem pozostałości dawnych melioracji odwadniających teren. Lokalnie poważnym problemem jest też nielegalna eksploatacja bursztynu, która skutkuje naruszeniem podłoża i powstawaniem niewielkich, lecz głębokich dołów oraz potencjalną dehydratacją ich otoczenia.
Ostatnia aktualizacja: 2023-12-06 SN
