Podobnie jak ostatnim razem, ptaki dostarczyli myśliwi z Koła Łowieckiego „Sokół” nr 7 w Gdańsku, którzy już od kilku lat wspierają pracowników Parku Krajobrazowego „Mierzeja Wiślana” w realizacji różnorodnych działań mających na celu poprawę warunków bytowania zwierząt w regionie oraz odbudowę lokalnych populacji gatunków, których liczebność w ostatnich latach drastycznie zmalała. Dzięki wspólnym wysiłkom sytuacja kuropatw, zajęcy i bażantów oraz wielu innych zwierząt na terenie naszego Parku i otuliny stopniowo ulega poprawie. Do naszych remiz wpuszczono 60 młodych bażantów.
Bażant nie jest gatunkiem rodzimym dla naszego kraju - wzmianki o pierwszych bażantach na terenie naszego kraju pojawiły się w XVI wieku. Te dobrze znane dziś ptaki trafiły do Europy z dalekiej Azji. Początkowo hodowane w założeniach parków krajobrazowych przy dworach i pałacach jako ozdoba, z czasem rozprzestrzeniły się i doskonale zaaklimatyzowały się w naszym kraju. Gwałtowny spadek populacji i niemalże całkowity zanik w niektórych regionach Polski nastąpił na skutek ran zadanych przyrodzie podczas II wojny światowej. Po wojnie podejmowano pierwsze działania ochronne m.in. polegające na obsiewaniu i obsadzaniu rejonów występowania bażantów w gatunki oferujące im pokarm. W wielu rejonach rozpoczęto hodowle tych ptaków, oczywiście również w celach kulinarnych.
Dziś spotykany jest na całym obszarze niżowym naszego kraju, choć występuje nierównomiernie, a w północnych regionach Polski występuje rzadko. Bażanty należą do ptaków słabo wytrzymałych na bardzo niekorzystne warunki klimatyczne i dość często mogą ginąć w okresach większych mrozów i śniegów. Dodatkowo silna presja drapieżników (lisów i jenotów) powoduje ubytki w lokalnych populacjach tego gatunku. Dlatego też w niektórych regionach niezbędna jest ingerencja człowieka i wsiedlanie młodych ptaków.
Bażanty uznawane są za ptaki pożyteczne z uwagi na rodzaj diety, którą w okresie lata stanowią duże ilości owadów, w tym uprzykrzona stonka ziemniaczana, ślimaki. Bażant nie pogardzi również dżdżownicą, żabą, jaszczurką, gryzoniami, padliną. W pozostałym okresie podstawę diety stanowi pokarm roślinny – nasiona i owoce, w tym również chwastów zbóż.
Nasze bażanty nie muszą się obawiać srogiej zimy. Jeśli taka nastąpi w posypach na pewno znajdą smaczne ziarna i schronienie, którym podzielą się z kuropatwami i zającami.