Inwentaryzacja przyrodnicza w planowanym użytku ekologicznym Starorzecze

W dniu 2 sierpnia 2012 r. nasz zespół botaniczny w składzie Jolanta Bulak i Sebastian Nowakowski dokonał inwentaryzacji florystycznej i faunistycznej planowanego użytku ekologicznego w otulinie Parku Krajobrazowego „Mierzeja Wiślana”, w miejscowości Płonina (gm. Sztutowo). Ochroną planuje się objąć fragment dawnego starorzecza, współcześnie zarośniętego przez zbiorowiska nymfeidów i szuwary trzcinowe, oczeretowe i pałkowe, wraz z najbliższym sąsiedztwem. Brzegi mają charakter naturalny, z roślinnością szuwarową, gęstymi zakrzaczeniami oraz antropogenicznymi składnikami flory, świadczącymi o dawnym istnieniu domów mieszkalnych w pobliżu zbiorników wodnych (np. stare odmiany jabłoni domowej Malus domestica, wiśni domowej Cerasus vulgaris oraz topola szara Populus xcanescens, mieszaniec topoli osiki i topoli białej, sadzony niegdyś dość często w nadwiślańskich okolicach). Interesujący jest również szpaler starych wierzb rosnący na granicy z drogą. W ostatnich latach dosadzono tu wierzby, olszę szarą, jarząb, brzozę, głóg oraz leszczynę w ramach akcji prowadzonej przez PKMW pn. „Odtwarzanie korytarzy ekologicznych w żuławskiej części otuliny Parku”. Ogółem, na niewielkiej powierzchni odnotowano blisko 130 taksonów roślin naczyniowych, w tym chronione (np. grzybienie białe Nymphaea alba) i zagrożone w Regionie Gdańskim (np. mlecz błotny Sonchus palustris i starzec nadrzeczny Senecio fluviatilis, oba niemal masowo tu występujące). Stwierdzono również kilka gatunków kenofitów wnikających do naturalnych zbiorowisk roślinnych (np. nawłoć późną Solidago serotina, rdest ostrokończysty Reynoutria japonica) oraz interesujące taksony związane z szeroko pojętymi siedliskami agrarnymi, np. komosę wielonasienną (Chenopodium polyspermum), odmianę komosy białej o lancetowatych liściach (Chenopodium album var. lanceolatiforme) i wyczyniec polny (Alopecurus myosuroides). Swoistą ciekawostką jest stwierdzenie bardzo licznej i ekspansywnej populacji sitowca nadmorskiego (Bolboschoenus maritimus), wkraczającej nawet na sąsiadujące uprawy pszenicy. Oprócz flory planowany użytek ekologiczny żywi również cenną faunę. Jest to miejsce stałego występowania i prawdopodobnie również rozrodu co najmniej dwóch gatunków żab (trawnej Rana temporaria i śmieszki Pelophylax ridibundus), obserwuje się tu również młode osobniki ropuchy szarej (Bufo bufo). Bardzo interesująca okazała się awifauna, której występowaniu sprzyja eutroficzny charakter zarastających zbiorników wodnych i silna fruticetyzacja brzegów – zaobserwowaliśmy tu m.in. młode łabędzie nieme (Cygnus olor), czarnogłówki (Poecile montanus) z podlotami, błotniaki stawowe (Circus aeruginosus) patrolujące teren oraz potencjalnie lęgowego gila (Pyrrhula pyrrhula). Badania florystyczne obiektu będą kontynuowane jeszcze w przyszłym sezonie, a ich wyniki zostaną zgłoszone do periodyka naukowego Acta Botanica Cassubica.