Rezerwat został utworzony w 1962 r. dla ochrony jedynego stanowiska starodrzewu bukowego na Mierzei Wiślanej. Jego unikatowy charakter wynika z dziejów tego regionu. W XVIII wieku wycięto porastające ten teren od stuleci lasy liściaste, które charakteryzowały się obecnością buka, dębu, lipy i grabu. Po wielu dziesięcioleciach walki z wędrującymi wydmami, przy pomocy piaskownicy zwyczajnej ustabilizowano piaszczyste podłoże i wprowadzono sosnę, która współcześnie tworzy lesisty wizerunek Mierzei Wiślanej.
W rezerwacie ochroną objęto dwa siedliska leśne – grądowe z drzewostanem bukowym i olsowe wraz z ich postaciami degeneracyjnymi. Ogółem podczas tegorocznych badań stwierdzono występowanie 134 taksonów, w tym 120 gatunków roślin naczyniowych i 14 gatunków mszaków. Przy okazji zaobserwowano również 16 gatunków ptaków. Wyniki końcowe zostaną zgłoszone do druku w periodyku naukowym UG pn. Acta Botanica Cassubica.
